بسم الله
گفتم الها گناهکارم. گفتی من همه گناههایت را می بخشم(یا عِبادی الَذینَ اَسرَفوا عَلی اَنفُسِهِم لا تَقنُطوا مِن رَحمةِ الله اِنَ اللهَ یَغفِرو الذُنوبَ جَمیعا). گفتی که برای من است آسمان ها و زمین. اگر آنچه در وجود داری را آشکار سازی یا پنهان کنی من همه را حساب می کنم و هر کس را بخواهم می بخشم و هر کس را بخواهم عذاب می کنم(فیغفر لمن یشاء و یعذب من یشاء). گفتم بعضی گناهانم از روی غفلت است و ترک بعضی جز به کمک تو امکان پذیر نیست، بر من سخت نگیر و ببخش ( رَبَنا لا توآخِذنا اِن نَسینا اَو اَخطَئنا ..وَاعفُ عَنا) گفتی: لا یُکَلِفُ اللهُ نَفسا اِلا وُسعَها. گفتی در نظر مردم شهوت و فرزندان و مال و متاع دنیا زیبا و لذت بخش است( زُیِنَ لِلناسِ حُبُ الشَهَوات). گفتی: وَاللهُ عِندَهُ حُسنُ المَـآب. گفتی بکوشید برای رسیدن به مغفرت و آمرزش من(سارِعوا اِلی مَغفِرَةٍ مِن رَبِکُم) گفتی کسانی که در خوشی و ناخوشی هایشان انفاق می کنند و خشم خود را فرو می خورند و مردم را می بخشند و کسانی که هنگامی که گناهی را مرتکب می شوند یا به خودشان ظلم می کنند یاد مرا می کنند و از گناهشان استغفار می کنند و آنها که به گناه خود مُصِر نیستند پاداششان مغفرت من وبهشت من است(جنتٌ مِن تَحتِها الاَنهار خلِدینَ فیها) . گفتم آنها که به خدا ایمان آورده و دلهاشان به یاد خدا آرام میگیرد. گفتی آگاه شوید که تنها بذِکرِالله تَطمئِنُ القُلوب.
گفتم الها گناهکارم. گفتی من همه گناههایت را می بخشم(یا عِبادی الَذینَ اَسرَفوا عَلی اَنفُسِهِم لا تَقنُطوا مِن رَحمةِ الله اِنَ اللهَ یَغفِرو الذُنوبَ جَمیعا). گفتی که برای من است آسمان ها و زمین. اگر آنچه در وجود داری را آشکار سازی یا پنهان کنی من همه را حساب می کنم و هر کس را بخواهم می بخشم و هر کس را بخواهم عذاب می کنم(فیغفر لمن یشاء و یعذب من یشاء). گفتم بعضی گناهانم از روی غفلت است و ترک بعضی جز به کمک تو امکان پذیر نیست، بر من سخت نگیر و ببخش ( رَبَنا لا توآخِذنا اِن نَسینا اَو اَخطَئنا ..وَاعفُ عَنا) گفتی: لا یُکَلِفُ اللهُ نَفسا اِلا وُسعَها. گفتی در نظر مردم شهوت و فرزندان و مال و متاع دنیا زیبا و لذت بخش است( زُیِنَ لِلناسِ حُبُ الشَهَوات). گفتی: وَاللهُ عِندَهُ حُسنُ المَـآب. گفتی بکوشید برای رسیدن به مغفرت و آمرزش من(سارِعوا اِلی مَغفِرَةٍ مِن رَبِکُم) گفتی کسانی که در خوشی و ناخوشی هایشان انفاق می کنند و خشم خود را فرو می خورند و مردم را می بخشند و کسانی که هنگامی که گناهی را مرتکب می شوند یا به خودشان ظلم می کنند یاد مرا می کنند و از گناهشان استغفار می کنند و آنها که به گناه خود مُصِر نیستند پاداششان مغفرت من وبهشت من است(جنتٌ مِن تَحتِها الاَنهار خلِدینَ فیها) . گفتم آنها که به خدا ایمان آورده و دلهاشان به یاد خدا آرام میگیرد. گفتی آگاه شوید که تنها بذِکرِالله تَطمئِنُ القُلوب.
